Polski system do zarządzania potencjałem badawczym działa już na ponad 40 uczelniach

W Polsce działa ponad 400 uczelni, które zatrudniają dziesiątki tysięcy pracowników. Generowana przez nich gigantyczna ilość informacji wymaga sprawnego systemu zarządzania. Taki system o nazwie Omega-PSIR powstał na Politechnice Warszawskiej, która zatrudnia ponad 5 000 pracowników. Pozwala on gromadzić i przetwarzać w jednym miejscu dane dotyczące m.in.: publikacji, projektów, patentów, prac dyplomowych i doktorskich, nagród czy osiągnięć.

Omega-PSIR dla 40 uczelni

Omega-PSIR umożliwia też automatyzację procesu ewaluacji uczelni oraz jej pracowników do Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Z systemu korzysta ponad 40 krajowych i zagranicznych uczelni, w tym Uniwersytet Medyczny w Warnie.

Omega-PSIR współpracuje z innymi – krajowymi i zagranicznymi – systemami wyszukiwarek, m.in. z OpenAIRE, ORCID, Web of Science, Scopus czy Google Scholar. Dzięki odpowiedniemu pozycjonowaniu informacji, ekspertom, zespołom badawczym i przedsiębiorcom łatwiej dotrzeć do twórców określonych technologii.

Wiele danych w obrębie jednego systemu

Oprogramowanie Omega-PSIR funkcjonuje analogicznie do repozytorium relacyjnego, tzn. zawiera różnego rodzaju dane w obrębie jednego systemu. Przykładowo, odwiedzając profil danego użytkownika, można prześledzić, z kim współpracował w ramach Politechniki Warszawskiej oraz innych jednostek badawczych w Polsce i za granicą. Wspiera to nie tylko proces zarządzania informacjami o nauce, lecz także budowanie wizerunku i rozpoznawalności naukowców oraz uczelni.

– Nasz system może zastąpić indywidualną stronę internetową eksperta. Zbieramy dane dotyczące publikacji badaczy oraz ich sieci współpracy zarówno międzynarodowej, jak i krajowej. Warto podkreślić, że Omega PSIR jest demokratycznym źródłem informacji. Użytkownicy sami decydują, co znajdzie się w środku – zaznacza Weronika Kubrak, kustoszka biblioteki Politechniki Warszawskiej.

Sukces politechnicznego rozwiązania to jeden z dowodów na to, że komercjalizacja własnych pomysłów może być dla uczelni jednym ze źródeł przychodów niezależnych od pieniędzy publicznych.

– Myślę, że tak wiele uczelni licencjonuje nasze rozwiązanie, bo jego twórcy nie byli zewnętrznymi programistami próbującymi poukładać złożoną rzeczywistość, której nie znają, ale ludźmi z samego jądra tej rzeczywistości. Autorzy doskonale rozumieli, jak działają uczelniane organizmy i dlatego w efekcie swoich prac zaoferowali produkt dopasowany do potrzeb finalnych użytkowników – mówi Jakub Koperwas, CEO Sages, firmy odpowiedzialnej za rozwój technologiczny oprogramowania.

Przeczytaj także: Ilu mamy specjalistów od AI i jak zatrzymać najlepszych? IDEAS proponuje 10 tys. zł dla doktoranta